< Terug

Wij doen niet aan schermtijd.

 

Ons zoontje van 3 jaar is dol op beeldschermen, net als zijn ouders en net als vrijwel iedereen die wij kennen. Wij laten hem.

 

 

Qezar is drie en heeft enkele obsessies. De grootste hiervan is chocola en alles wat daar mee te maken heeft. Van Chocomel tot  centjes ("Mama, zit hier chocola in?" "Nee." "Oh, mag ie dan in mijn spaarpot?") en van surprise eieren (het cadeautje interesseert hem het minst) tot extreem pure, bittere chocolade. Hij gelooft zelf dat hij hierdoor bruine ogen heeft gekregen: "Ik heb chocola-ogen, he?" 

 

Zijn tweede obsessie is het beeldscherm. Van groot tot klein, ongeacht het aantal pixels. Zelfs het beeldscherm bij de kassa van de Hema intrigeert hem. Hij heeft het geduld om Frozen voor de honderdste keer in één ruk uit te kijken zonder in slaap te vallen en zou daarna zelfs een spelletje op de I-pad kunnen spelen. Hij weet precies hoe hij muziek en filmpjes moet aanzetten op Youtube en eindigt daarbij regelmatig bij filmpjes waarin volwassen!! mensen kilo's surprise eieren uitpakken en laten zien welk speeltje er in zit. En ze mieteren ook nog eens het chocoladegedeelte weg alsof het niets is. Dit alles onder het genot van een irritant deuntje. Hij heeft deze filmpjes zelf ontdekt toen hij nog veel jonger was en ze blijven als een boemerang terugkomen.

 

Ik heb zo het vermoeden dat hier over nagedacht is, want alleen met Qezars kijkcijfers kom je er niet, want hij mag er best even kwijlend naar kijken, maar niet te lang. (Het liedje Gangnam Style heeft overigens de helft van zijn aantal hits wel aan Qezar te danken, maar dat is weer een andere obsessie) 

 

Daarnaast maakt Qezar graag foto's en filmpjes en kijkt deze vaak schaterlachend terug. Kortom, hij is met zijn drie jaar op digitaal gebied van alle markten thuis. 

 

Wij hebben een aantal jaren geleden onze tv vervangen voor een computerscherm en we kijken sindsdien waar we zelf zin in hebben, i.p.v. wat ons wordt voorgeschoteld. Zo keken we voorheen per ongeluk programma's als 'Hotter than my daughter' en 'Achter gesloten deuren,' puur omdat we er langs zapten en het niet meer weg konden zappen. Wij missen deze programma's niet en kijken films, series en programma's via Netflix en NPO, want dat kun je, op een aantal programma's na, gewoon online kijken. Daarnaast maakt mijn vriend (onder andere educatief verantwoorde) apps, websites, filmpjes en al het andere dat maar digitaal is (www.zinder.nl) en ben ik zelf ook erg bedreven met computers en telefoons. Dus we kijken, sinds we geen tv hebben, niet minder, maar gerichter naar beeldschermen. Per dag bekijken we wel of Qezar teveel met beeldschermen bezig is en wij sturen hem per situatie. Na drie afleveringen Zack & Quack heeft hij zelf ook wel weer zin om te steppen, alleen moeten we hem er even aan herinneren. En als het vandaag geen gewone werkdag was geweest, hadden we vandaag met het hele gezin alle Shrek films achter elkaar aan gekeken. Gewoon omdat dat gezellig is tijdens zo'n regenachtige dag. 

 

Om ons heen zien we dat ouders, met name bij de oudere kinderen, beeldschermtijd opleggen en er beginnen zich zelfs anti-beeldscherm groepen te vormen. Onlangs kwamen er nog 'schokkende' foto's voorbij van kinderen die met hangende ogen en open monden met de tong er half uit naar tv schermen keken. Maak maar eens een foto van je kind als je hem een spannend verhaal voorleest. Exact de zelfde uitdrukking. Gevaarlijke stralingen, het idee dat de digitale kennis niks toevoegt, dat leren omgaan met de digitale wereld het 'normale' spelen uitsluit, kortom onwetendheid wat mij betreft. Dat moet iedereen zelf weten, maar wij vinden het goed voor de ontwikkeling van onze kinderen. Ja, zelfs onze dochter van net één speelt wel eens een spelletje op de I-pad of swipet wat door de foto's en zingt hartstochtelijk mee met Frozen. Machtig mooi vinden wij dat. Hier was zij nog geen half jaar oud.

 

Verder hebben wij, en dus ook onze kinderen, een groot sociaal leven. De kindjes spelen veel met andere kinderen, spelen buiten, luisteren naar muziek, dansen, tekenen, knutselen, bouwen, fietsen noem het allemaal maar op. Tevens gaan we er veel met ze op uit en zijn we regelmatig een weekend weg. Het één sluit het ander niet uit. Tegen de tijd dat Qezar uren op de bank ligt te gamen en in zijn broek poept omdat hij weigert naar de wc te gaan, zullen we vast beeldschermtijd invoeren, want zelfs wij hebben grenzen. Maar tot die tijd geven we hem en zijn zusje de vrijheid om te ontdekken. Uiteraard onder ons toezicht. 

Voor de thuisblijvers zoals wij, fijne regenachtige dag!