< Terug

Mijn kind knarsetandt!

 

Één op de vijf kindjes onder de drie knarsetandt. Toch baart het me zorgen.

 

 

Ons zoontje van drie is onlangs afgekickt van zijn speentje. Mocht je willen weten hoe we dat hebben aangepakt, dan kun je hier de blog daarover lezen. Maar, wat ik toen ook al wist, hij knarsetandt soms. Als ik dat hoorde, deed ik snel zijn speentje in zijn mond. Maar dat kan nu dus niet meer. 

 

Nu hij een kleine twee weken geen speentje meer heeft, wordt zijn knarsetanden steeds erger en harder. Vannacht kermde hij er zelfs 'Nee, niet doen' bij. Zou het serieus een teken van stress kunnen zijn? Is er misschien iets gebeurd? Zou iemand hem iets aangedaan hebben? Of droomt hij dat ìk iets doe? Waarschijnlijk valt het mee, aangezien hij tegenwoordig ook kermt als hij z'n zin niet krijgt...  Maar toch haal ik me dingen in m'n hoofd. Ik vroeg hem wat ik niet mocht doen, in de hoop dat hij in zijn slaap zou antwoorden, maar hij stopte met kermen en ging rustig door met knarsetanden. 

 

Ok, het is een jongetje van drie dat erg veel meemaakt op een dag en dus 's nachts veel te verwerken heeft. Hij worstelt zich natuurlijk door allerlei ontwikkelingsfases heen en hij zal zijn speentje ook nog een beetje missen. Overdag is hij vrolijk, ondernemend, stout, ontdekkend en kan hij drammerig zijn. Gewoon een normaal kind van drie zeg maar. En toch baart het me zorgen. 

Ik las dat één op de vijf kinderen van drie jaar knarsetandt. Ik ken alleen niemand in mijn omgeving wiens kind dat ook doet. Of ze weten het niet, dat kan natuurlijk ook. Ik vroeg mij af of er hier dames zijn met knarsetandende kindjes. En of er iemand ervaring heeft met een bitje voor kindjes van drie. Men zegt dat de kans groot is dat het vanzelf weer over, maar zo lang het duurt, gaan zijn tandjes wel naar de knoppen.

 

Ik wacht jullie reacties af.

Fijne dag!

 

Wendy